(شاخه هایی که زمزمه نمی کنند)

شعرهای عاشقانه ام بافته انگشتان توست در ملیله دوزی زیبایت

پس هرگاه مردم شعر تازه ای از من بخوانند تو را سپاس می گویم

تمام گلهایم محصول باغ تو مستی ام ارمغان تاک تو

انگشتریهایم از کام طلای توست
و شعرهایم امضاء تو را در پای خود دارد

ای که قامتت از بادبان بالاتر و فضای نگاهت گسترده تر از آزادیست

تو دلنشین تری از کتابهای نوشته و نانوشته من
و سروده های آمده ونیامده ام

نمیتوانم زنده بمانم بی هوایی که نفس می کشی،
بی کتابی که می خوانی، بی قهوه ای که می نوشی ،
بی آهنگی که می شنوی ،

هرگز نمیتوانم از دلپسندی های تو جدا باشم
هر چند که ساده باشند هرچند کودکانه یا ناممکن ،

چرا که عشق این است که همه چیز را باتو قسمت کنم
از ساده ترین چیز تا کوچکترین شئ

عشق این است که جغرافیایی نداشته باشد
و تو تاریخی نداشته باشی

عشق این است که تو با صدای من سخن بگویی
وبا چشمان من ببینی و هستی را با انگشتان من کشف...

رنگ دریاها را صدا میکنی باورم نمیشود تو را یک شاخه چیده بودم
و به غربت جهان سفرهایم می برده ام
به دوردست ، پرستشگاهی که تو بودی ،
در مغرب بهاری بیکرانه اما دیر آمده ، باورم نمیشود ناخدای من
تو را یک جهان گردیده بودم اما یافتمت به اندازه دریاها ،
میروی اما خاطرات تو با من سخن میگوید ،
میروی اما حیمه های جان تو در من میسوزد ،
میروی اما حضورت در کنار من مکرر میشود ،
میروی اما از تو کلامی بر جای میماند که پرندگان بر زبان می آورند ،
میروی و قبیله های دور ونزدیک به دنبال تو کوچ میکنند
و کبوتران خانگی تصویر تو را بر درختان افسانه حک می کنند،
می بینم شبحی را ،باورم میشود که تویی ،
چندان حقیقی که از برابرم میگذری و رخ در رخ با من سخن میگویی ،
باورم نمی شود از من که فراموش می شوم
تا تو که در یادهای من می مانی ،
کاروانی در جاده های جهان گم شده است ،
کاروانی که ازحاشیه حکایت ها می گذشت
از کنار درختانی که شاخه های زمزمه اش شکسته است ...

درباره ازدواج بسیار گفته و شنیده ایم.
اما مطالبی که در زیر می آید شاید برای شما تازگی داشته باشد.

از میان ضرب المثل های ملل مختلف و همین طور سخنان شخصیت های بزرگ جهان پیرامون ازدواج شصت مورد را انتخاب کرده ایم. بسیاری از این حرف ها جنبه شوخی و مزاح دارد اما تعداد دیگری از آنها شاید وصف حال من و شما باشد! همین طور قسمت دیگری از این گفته ها می تواند برای عده ای حکم کلید راهنما را داشته باشد.

1-هنگام ازدواج بیشتر با گوش هایت مشورت کن تا با چشم هایت.( ضرب المثل آلمانی)

2- مردی که به خاطر ” پول ” زن می گیرد، به نوکری می رود. ( ضرب المثل فرانسوی )

3- لیاقت داماد ، به قدرت بازوی اوست . ( ضرب المثل چینی )

4- زنی سعادتمند است که مطیع ” شوهر” باشد. ( ضرب المثل یونانی )

5- زن عاقل با داماد ” بی پول ” خوب می سازد. ( ضرب المثل انگلیسی )

6- زن مطیع فرمانروای قلب شوهر است. ( ضرب المثل انگلیسی )

7- زن و شوهر اگر یکدیگر را بخواهند در کلبه ی خرابه هم زندگی می کنند. ( ضرب المثل آلمانی )

8- داماد زشت و با شخصیت به از داماد خوش صورت و بی لیاقت . ( ضرب المثل لهستانی )

9- دختر عاقل ، جوان فقیر را به پیرمرد ثروتمند ترجیح می دهد. ( ضرب المثل ایتالیایی)

10-داماد که نشدی از یک شب شادمانی و عمری بداخلاقی محروم گشته ای .( ضرب المثل فرانسوی )

11- دو نوع زن وجود دارد؛ با یکی ثروتمند می شوی و با دیگری فقیر. ( ضرب المثل ایتالیایی )

12- در موقع خرید پارچه حاشیه آن را خوب نگاه کن و در موقع ازدواج درباره مادر عروس تحقیق کن . ( ضرب المثل آذربایجانی )

13- برا ی یافتن زن می ارزد که یک کفش بیشتر پاره کنی . ( ضرب المثل چینی )

14- تاک را از خاک خوب و دختر را از مادر خوب و اصیل انتخاب کن . ( ضرب المثل چینی )

15- اگر خواستی اختیار شوهرت را در دست بگیری اختیار شکمش را در دست بگیر. ( ضرب المثل اسپانیایی)

16- اگر زنی خواست که تو به خاطر پول همسرش شوی با او ازدواج کن اما پولت را از او دور نگه دار . ( ضرب المثل ترکی )

17- ازدواج مقدس ترین قراردادها محسوب می شود. (ماری آمپر)

18- ازدواج مثل یک هندوانه است که گاهی خوب می شود و گاهی هم بسیار بد. ( ضرب المثل اسپانیایی )

19- ازدواج ، زودش اشتباهی بزرگ و دیرش اشتباه بزرگتری است . ( ضرب المثل فرانسوی )

20- ازدواج کردن وازدواج نکردن هر دو موجب پشیمانی است . ( سقراط )

21- ازدواج مثل اجرای یک نقشه جنگی است که اگر در آن فقط یک اشتباه صورت بگیرد جبرانش غیر ممکن خواهد بود. ( بورنز )

22- ازدواجی که به خاطر پول صورت گیرد، برای پول هم از بین می رود. ( رولاند )

23- ازدواج همیشه به عشق پایان داده است . ( ناپلئون )

24- اگر کسی در انتخاب همسرش دقت نکند، دو نفر را بدبخت کرده است . ( محمد حجازی)

25- انتخاب پدر و مادر دست خود انسان نیست ، ولی می توانیم مادر شوهر و مادر زنمان را خودمان انتخاب کنیم . ( خانم پرل باک )

26- با زنی ازدواج کنید که اگر ” مرد ” بود ، بهترین دوست شما می شد . ( بردون)

27- با همسر خود مثل یک کتاب رفتار کنید و فصل های خسته کننده او را اصلاً نخوانید . ( سونی اسمارت)

28- برای یک زندگی سعادتمندانه ، مرد باید ” کر ” باشد و زن ” لال ” . ( سروانتس )

29- ازدواج بیشتر از رفتن به جنگ ” شجاعت ” می خواهد. ( کریستین )

30- تا یک سال بعد از ازدواج ، مرد و زن زشتی های یکدیگر را نمی بینند. ( اسمایلز )

31- پیش از ازدواج چشم هایتان را باز کنید و بعد از ازدواج آنها را روی هم بگذارید. ( فرانکلین )

32- خانه بدون زن ، گورستان است . ( بالزاک )

33- تنها علاج عشق ، ازدواج است . ( آرت بوخوالد)

34- ازدواج پیوندی است که از درختی به درخت دیگر بزنند ، اگر خوب گرفت هر دو ” زنده ” می شوند و اگر ” بد ” شد هر دو می میرند. ( سعید نفیسی )

35- ازدواج عبارتست از سه هفته آشنایی، سه ماه عاشقی ، سه سال جنگ و سی سال تحمل! ( تن )

36- شوهر ” مغز” خانه است و زن ” قلب ” آن . ( سیریوس)

37- عشق ، سپیده دم ازدواج است و ازدواج شامگاه عشق . ( بالزاک )

38- قبل از ازدواج درباره تربیت اطفال شش نظریه داشتم ، اما حالا شش فرزند دارم و دارای هیچ نظریه ای نیستم . ( لرد لوچستر)

39- مردانی که می کوشند زن ها را درک کنند ، فقط موفق می شوند با آنها ازدواج کنند. ( بن بیکر)

40- با ازدواج ، مرد روی گذشته اش خط می کشد و زن روی آینده اش . ( سینکالویس)

41- خوشحالی های واقعی بعد از ازدواج به دست می آید . ( پاستور )

42- ازدواج کنید، به هر وسیله ای که می توانید. زیرا اگر زن خوبی گیرتان آمد بسیار خوشبخت خواهید شد و اگر گرفتار یک همسر بد شوید فیلسوف بزرگی می شوید. ( سقراط)

43- قبل از رفتن به جنگ یکی دو بار و پیش از رفتن به خواستگاری سه بار برای خودت دعا کن . ( یکی از دانشمندان لهستانی )

44- مطیع مرد باشید تا او شما را بپرستد. ( کارول بیکر)

45- من تنها با مردی ازدواج می کنم که عتیقه شناس باشد تا هر چه پیرتر شدم، برای او عزیزتر باشم . ( آگاتا کریستی)

46- هر چه متأهلان بیشتر شوند ، جنایت ها کمتر خواهد شد. ( ولتر)

47- هیچ چیز غرور مرد را به اندازه ی شادی همسرش بالا نمی برد، چون همیشه آن را مربوط به خودش می داند . ( جانسون )

48- زن ترجیح می دهد با مردی ازدواج کند که زندگی خوبی نداشته باشد ، اما نمی تواند مردی را که شنونده خوبی نیست ، تحمل کند. ( کینهابارد)

49- اصل و نسب مرد وقتی مشخص می شود که آنها بر سر مسائل کوچک با هم مشکل پیدا می کنند. ( شاو)

50- وقتی برای عروسی ات خیلی هزینه کنی ، مهمان هایت را یک شب خوشحال می کنی و خودت را عمری ناراحت ! ( روزنامه نگار ایرلندی )

51 – هیچ زنی در راه رضای خدا با مرد ازدواج نمی کند. ( ضرب المثل اسکاتلندی)

52 – با قرض اگر داماد شدی با خنده خداحافظی کن . ( ضرب المثل آلمانی )

53 – تا ازدواج نکرده ای نمی توانی درباره ی آن اظهار نظر کنی . ( شارل بودلر )

54 – دوام ازدواج یک قسمت رویِ محبت است و نُه قسمتش روی گذشت از خطا . ( ضرب المثل اسکاتلندی )

55 – ازدواج پدیده ای است برای تکامل مرد. ( مثل سانسکریت )

56 – زناشویی غصه های خیالی و موهوم را به غصه نقد و موجود تبدیل می کند . (ضرب المثل آلمانی )

57 – ازدواج قرارداد دو نفره ای است که در همه دنیا اعتبار دارد. ( مارک تواین )

58 – ازدواج مجموعه ای ازمزه هاست هم تلخی و شوری دارد. هم تندی و ترشی و شیرینی و بی مزگی . (ولتر )

60 – تا ازدواج نکرده ای نمی توانی درباره آن اظهار نظر کنی.. ( شارل بودلر )

به گزارش سرویس اندیشه سایت خبری قدس (www.qodsdaily.com) هشت موضوع شگفت انگیز از زندگی آلبرت انیشتن، که شما هیچ گاه آنان را نمی دانستید. بله،همگی ما می دانیم که انیشتن این فرمول[e=mc2] را کشف کرد. اما واقعیت آن است که چیز های کمی در مورد زندگی خصوصی اش می دانیم،خودتان را بااین هشت مورد،شگفت زده کنید!

1-اوبا سر بزرگ متولد شد

وقتی انیشتن به دنیا آمد او خیلی چاق بود و سرش خیلی بزرگ تا آنجایی که مادر وی تصور می کرد، فرزندش ناقص است،اما او بعد از چند ماه سر و بدن او به اندازه های طبیعی بازگشت.

2-حافظه اش به خوبی آنچه تصور می شود، نبود

مطمئنا انیشتن می توانسته کتابهای مملو از فرمول و قوانین را حفظ کند،اما برای به یاد آوری چیز های معمولی واقعا حافظه ضعیفی داشته  است. او یکی از بدترین اشخاص در به یاد آوردن سالروز تولد عزیزان بود و عذر و بهانه اش برای این فراموشکاری، مختص دانستن آن [تولد ]برای بچه های کوچک بود.

3-او ازداستانهای علمی-تخیلی متنفر بود

انیشتن از داستانهای تخیلی بیزار بود. زیرا که احساس می کرد ،آنها باعث تغییر درک عامه مردم ازعلم می شوند و در عوض به آنها توهم باطلی از چیز هایی که حقیقتا نمی توانند اتفاق بیفتند میدهد.

به بیان او "من هرگزدر مورد آینده فکر نمی کنم،زیراکه آن به زودی می آید. به این دلیل او احساس می کرد کسانی که بطور مثال بشقاب پرنده ها را می بینّند باید تجربه هایشان را برای خود نگه دارند.

4-او در آزمون ورودی دانشگاه اش رد شد

درسال 1895 در سن 17 سالگی،انیشتن که قطعا یکی از بزرگترین نوابغی است،که تا کنون متولد شده،در آزمون ورودی دانشگاه فدرال پلی تکنیک سوییس رد شد.

در واقع او بخش علوم وریاضیات را پشت سر گذاشت ولی در بخش های باقیمانده، مثل تاریخ و جغرافی رد شد.وقتی که بعدها از او در این رابطه سوال شد؛او گفت:آنها بی نهایت کسل کننده بودند، و او تمایلی برای پاسخ دادن به این سوالات را در خود آحساس نمی کرد.

5 علاقه ای به پوشیدن جوراب نداشت-انیشتن

انیشتن در سنین جوانی یافته بود که شصت پا باعث ایجاد سوراخ در جوراب می شود.سپس تصمیم گرفت که دیگر جوراب به پا نکند و این عادت تا زمان مرگش ادامه داشت.

علاوه بر این او هرگز برای خوشایند و عدم خوشایند دیگران لباس نمی پوشید، او عقیده داشت یا مردم اورا می شناسند و یا نمی شناسند.پس این مورد قبول واقع شدن[آن هم از روی پوشش] چه اهمیتی میتواند داشته باشد؟

6-او فقط یکبار رانندگی کرد

انیشتن برای رفتن به سخنرانی ها و تدریس در دانشگاه، از راننده مورد اطمینان اش کمک می گرفت. راننده وی نه تنها ماشین اورا هدایت می کرد، بلکه همیشه در طول سخنرانی ها در میان،شنوندگان حضور داشت.

انیشتن، سخنرانی مخصوص به خود را انجام می داد و بیشتر اوقات راننده اش، بطور دقیقی آنها را حفظ می کرد.

یک روز انیشتن در حالی که در راه دانشگاه بود، باصدای بلند در ماشین پرسید:چه کسی احساس خستگی می کند؟
راننده اش پیشنهاد داد که آنها جایشان را عوض کنند و او جای انیشتن سخنرانی کند،سپس انیشتن بعنوان راننده او را به خانه بازگرداند.

عدم شباهت آنها مسئله خاصی نبود.انیشتن تنها در یک دانشگاه استاد بود، و در دانشگاهی که وقتی برای سخنرانی داشت، کسی او را نمی شناخت و طبعا نمی توانست او را از راننده اصلی تمییز دهد.

او قبول کرد، اماکمی تردید در مورد اینکه اگر پس از سخنرانی سوالات سختی از راننده اش پرسیده شود، او چه پاسخی خواهد داد، در درونش داشت.

به هر حال سخنرانی به نحوی عالی انجام شد، ولی تصور انیشتن درست از آب در آمد.دانشجویان در پایان سخنرانی انیتشن جعلی شروع به مطرح کردن سوالات خود کردند.

در این حین راننده باهوش گفت "سوالات بقدری ساده هستند که حتی راننده من نیز می تواند به آنها پاسخ گوید"سپس انیشتن از میان حضار برخواست وبه راحتی به سوالات پاسخ داد،به حدی که باعث شگفتی حضار شد.

7-الهام گر او یک قطب نما بود

انیشتن در سنین نوجوانی یک قطب نمابه عنوان هدیه تولد از پدرش دریافت کرده بود.
وقتی که او طرز کار قطب نما را مشاهده می نمود، سعی می کرد طرز کار آن را درک کند. او بعد از انجام این کار بسیار شگفت زده شد.بنابر این تصمیم گرفت علت نیروهای مختلف در طبیعت را درک کند.

8-راز نهفته در نبوغ او

بعد از مرگ انیشتن در 1955 مغز او توسط توماس تولتز هاروی برای تحقیقات برداشته شد.
اما اینکار بصورت غیر قانونی انجام شد.بعدها پسر انیشتن به او اجازه تحقیقات در مورد هوش فوق العاده پدرش را داد.
هاروی تکه هایی از مغز انیشتن را برای دانشمندان مختلف در سراسر جهان فرستاد. از این مطالعات دریافت می شود که مغز انیشتن در مقایسه با میانگین متوسط انسانها،مقدار بسیار زیادی سلولهای گلیال که مسئول ساخت اطلاعات هستند داشته است.همچنین مغز انیشتن مقدار کمی چین خوردگی حقیقی موسوم به شیار سیلویوس داشته، که این مسئله امکان ارتباط آسان تر سلولهای عصبی را بایکدیگر فراهم می سازد.

علاوه بر اینها مغز او دارای تراکم و چگالی زیادی بوده است و همینطور قطعه آهیانه پایینی دارای توانایی همکاری بیشتر با بخش تجزیه و تحلیل ریاضیات است.

تو نهانی ترین غزل غزلها بودی 
وقتی که من در اشتیاق پنهان عشق
در اشک ولبخند مهربانی تو
دیوانه وار غزل چشمهایت را می گریستم ،
تو نمی دانی ، تو نمی دانی وقتی صدایم می کردی
پاییز می آمد با گریه های من...

می دانی دیگر با لباسهای کهنه ام نمی خوابم ،
پاهای خسته ام را دراز نمی کنم روی میز ،
به جای آنها دو لیوان گذاشته ام 
موهایم را شانه میکنم ، به خودم عطر میزنم
پر می کشم تا آیینه های در بسته چشمانت ،
هر روزم بهتر از دیروز است
در اتاقم همه چیز چنان است که از اینجا می رفتی ،
گلیمی که دوست داشتی هنوز بر زمین است
و ردپای تو زیباترین نقشهایش ،
پنجره ها با همان پرده هاست که بود

سرگذشت علم:

عشق و از خودگذشتن در راه رسیدن به قله های علمی،

 تنها یک شکوه راستین وجود دارد و آن همبستگی های آدمیان است. «سین تگزوبری»

عشق سرشاری که کسانی برای پیشه خود احساس می کنند دامنگیر نزدیکانشان می شود. برخورد با اینگونه اشخاص رویدادی است که می تواند بعضی وقتها سودها و حتی گردش زندگی شما را مشخص نماید. بخت یارم شد، به آدمی برخوردم که برون او مسلماً هرگز به نوشتن این جزوه نمی پرداختم. البته چیزی می نوشتم، بی گمان خود را قانع می ساختم به اینکه وظیفه ام را انجام داده ام و از این مأموریت خشنود بودم. ولی گفتگویی به میان آمد که تا سپیده دم ادامه داشت، و سپس تقریباً تا یک ماه به چیزهایی که کم و بیش با این گفتگو همبستگی داشتند می اندیشیدم، گفتگویی که یک شب بیداری را پر کرده بود.

از پشت دری نیمه بسته، کسی اشعاری میخواند و دور و برش چند شنونده خاموش سیگار دود می کردند. من در مه آبی رنگی که در محیطی با درهای نیم بسته گردش داشت، ایستاده سرگرم شنیدن اشعار بودم که بین خودشان رد و بدل می کردند. بزودی نوبت به مرد جوانی رسید که قبلاً او را دیده بودم. او عنوان شعرش را اعلام کرد، که آن را بخوبی نفهمیدم، ولی تا همان دکلمه اش را کامل شنیدم، یک شعر غنایی آهنگدار با صدایی اندک بم، در نوسانی شکوهمند با شعرهایی دراز در محتوای شگفت انگیز.

از او جزء مشتی خاکستر باقی نمانده است،

آمیخته به آب دریا، به گرد و خاک راه،

آمیخته به باد، به آسمان پهناور ماه هلالی،

آسمانی که وی خدایش را در آن نمی جست.

گفتگو در مورد چه کسی باید باشد؟ من در حالی که بگوش دادن ادامه می دادم، از خود پرسیدم:

نگاهش به سوی آسمان شب برنمی گشت

زمین به وی بسیار نزدیکتر بود،

حقوق بشر را در ساراگوس بررسی کرد

و در ، پاریس گردش خون را.

ناگهان دریافتم مردی که از آن گفتگو می کنند، همان فیلسوف، همان پزشک ملحد و دلیر، میشل سروه، دانشمند برجسته آغاز دوره رنسانس است، دانشمندی انقلابی و پیوسته در جستجو...

در فرهنگنامه می خوانند که در سال 1509 یا 1511 زاده شد. نزد کسانی از این خمیره، چنانچه تاریخ تولد گاهی دقیق نباشد، تاریخ مرگ کاملاً مشخص است و دیر یا زود آدمیزاد انرا خواهد دانست.

دکلمه به خوبی زندگی میشل سروه را به یاد می آورد. وی بررسیهایش را در ساراگوس آغاز کرده بود، و آنها را در تولور ادامه می داد. در بیست سالگی، در آلمان کتابی منتشر ساخت و درآن اصول عقیده سه گانگی مقدس را رد کرد. کلیسای مسیحی در آن دوره طعمه گسیختگیهای شدید بود. با وجود این شعر میشل سروه، موجب شد که کاتولیکها و پروتستها با هم متحد شده و به شدت با او مقابله کنند.

نه، وی هرگز فرمانبردار خدایی نشد،

نه پیش خویش ، نه در کلیسایی،

زیرا جز به آدمی و سرنوشت آن نمی اندیشید،

با اینکه خودش ناگزیر شد چو چهارپای جرگه ای زندگی کند.

سروه برای رهایی از دست دشمنانی سرسخت به فرانسه بازگشت و در پاریس مقیم شد و در آنجا پزشکی و ریاضیات را بررسی کرد. نظرات او درباره گردش خون پایه ابتکارهای معاصران ماست. نخست، نظریه مطلقاً انقلابی را بیان داشت که خون در جاندار دچار دگرگونی همیشگی می شود و تصمیم داشت روشهای ریاضی را در بررسی فیزیولوژی بکار برد. چون این موضوع برای کلیسا گران می آمد، ناگزیر شد پاریس را رها سازد...

پسر روزگار، ناگزیر شد از زمان خویش بگریزد،

از دست جاسوسان، سردار باد به زیر شنل خود پناه برد،

این مردی که نیروهای آدمی را بررسی می کرد،

این مردی که آدمی را برای خدمت ادم بررسی می کرد.

میشل سروه به یاری تنی چند از دوستانش کتاب دیگری بدون ذکر نام مؤلف در رد مسیحیت منتشر کرد و در آن نظریاتش را تماماً اظهار داشت که برای آن زمان کفرآمیز بود. کلیسا برای پیدا کردن نویسنده کتاب دست بکار شد و موفق گردید هویت مؤلف را تشخیص دهد. او در ژنو دستگیر شد، شهری که کالون، دشمن سوگند خورده سروه، در آن با قدرت فرمانروایی می کرد، ولی... وی تا پایان از آسمان رو گردانید...

در 27 اکتبر 1553 مردم شهر یک دسته آشنا را دیدند که از زندان شهرداری بیرون می آیند و میشل سروه در میان این دسته مورد مراقبت نگهبانان بود. دسته درنگ کوتاهی روبروی مهمانخانه شهر کرد و درآنجا جارچی رای دادگاه را چنین خواند:

 «از دین برگشته محکوم به سوختن است» دسته نگهبانان دوباره به راه افتادند تا به تپه شامپل شهرک بیرون ژنو رسید که در آن اعدامیهای مهم انجام میگرفتند. در طول راه از درهای زندان تا پای هیزمها، طرفداران کالون محکوم را بستوه آوردند،یکی از آنان که پیرمرد قدبلند و موسفیدی بود سروه را تشویق کرد که از گناهش اظهار پشیمانی و عقایدش را انکار کند. هرکسی میداند کلیسه به اندازه خداوند بخشنده و مهربان است... ولی گفتارش در سروه بی اثر ماند. هنگامی که به محل کیفر، رسیدند کشیش از نجات دادن روان محکوم اعراض کرد. جلاد سروه را روی سکوی چوبی محکومان به مرگ بالا برد و او را با یک زنجیر آهنی به تیری بست که بر آن کتابهایش را آویخته بودند. هیزم تر بود و آتش بخوبی نمی گرفت. چند نفر ساده لوحی که به رحم امده بودند یک بغل هیزم خشک فراهم آوردند. سرانجام آتش زبانه کشید، ستونی از شراره های آتش و دود مرتد را در میان گرفت و بدین ترتیب سروه جان سپرد بدون اینکه گفته اش را انکار کند.

وی بین دو قطب این سده سوخت، کینه توزی و نادانی...

پس از این، شعرهای واپسین چندثانیه ای به خاموشی گذشت ولی ناگهان گفت و شنود به حال عادی برگشت. جوانی که با شور و آهنگ سخن می گفت سیگاری روشن کرد و به راهرو رفت. فرصت بسیار خوبی بود و من رشته سخن را کمی پاره کردم... یک هفته پس از این گفتگو، اینک من روزم را به ورق زدن مجله ها و کتابها می گذارندم تا بتوانم اسناد و مدارکی راجع به سرنوشت دانش که هزاران پژوهشگر انفرادی در آن مداخله داشته اند، فراهم آوردم. و البته این پژوهشها دیرزمانی پیش از آن روزی که برای نخستین بار انسان واژه (آ) را به زبان آورد، آغاز شده بود.
یک مثل قدیمی تأیید میکند که مرکب دانشمندان همان سرشت خون شهید را دارد و بدین گونه بود که کتابهای سروه در همان زمانیکه خود را سوخت، به آتش افکنده شدند. شعله آتش خاموش گشت و خاکسترها بدلخواه بادها پراکنده شده بودند. ولی آیا شراره های هیزمها نیز خاموش می شوند؟ همواره جوانی برای یافتن نیسوزی پیدا می شود تا مشعل تازه ای در آنجا روشن کند

هزاران ازاین جوانان بودند که بدینگونه شعله هیزم را بدست اوردند و آنگاه ناگزیر شدند جان خویش را به خطر اندازند. راه هر دانشی به وسیله این آتشهای خاموش نشدنی نشانه گذاری شده است و نام انهایی که این جاده را باز کرده اند جاویدان می سازند.

به ریاضیات بپردازیم. بانو هیپاتی، ریاضیدان مشهور اسکندریه که طبقه پست مردم وی را به تحریک جمعیت های مذهبی پاره پاره کردند.

 به فرمان امپراتور بیزانس راجع به بزهکاران، ریاضیدانان و همانندشان. ریاضیدان والند که جرأت کرده بود تأیید کند معادله درجه چهارم را حل کرده است به وسیله ترکمادا قاضی محکوم به سوختن گردید. نام این قاضی که اعلام دانست به خداوند اجازه نداده است این موضوع در توانایی آدمی باشد. به علت ستمگری دور از مردمش به تاریخ وارد شده است. این دانشمند شایسته ستایش و این مرد دلیر به نام «لوسیلیو وانی نی» است که پیش از اینکه او را زنده زنده بسوزانند، زبانش را بریدند و حتی در سده اخیر، «اواریست گالوا» ریاضیدان نابغه در سن بیست سالگی در یک مبارزه تن به تن کشته شد.

به زیست شناسی بپردازیم. هزاران تن از خدمتگزارانش زیر ضربه های محکمه تفتیش عقاید واقع می شوند، به محض اینکه دستگاه گزارش می داد که فلان کس مدعی است، «بر رازهای آفرینش رخنه کرده است» این اطلاعات چنانچه گفته شد به طور دقیق بودند. فیزیک ، شیمی و هزاران پیشتاز مرگ در بینوایی و گمنامی را در نظر بگیریم، صدها تن دیگر در آتش سوختند یا در اثر شکنجه و ازار از پا درآمدند.

کلیسا با دقتی رشک آمیز پاسدار عقیده جزمی تفوق وجود آدمی بود که مشیتی برتر آفریننده آنست. اینکار بدون انگیزه هایی نمی بود. آدمی مهمترین ترقیات خود را هنگامی انجام می داد که دیگر خود را زاییده یک مرکز آفرینش نمی پنداشت.

 کافی بود که کپرنیک و گالیله ثابت کنند زمین به هیچ وجه مرکزگیتی نیست تا شناختهای ماورای این گیتی جهش مشترکی کنند. کافی بود داروین ثابت کند که آدمی به هیچ وجه غایت خلقت نیست، ،آدمی جز عنصر ساده ای از تکامل نیست. برای اینکه دانش می بیند ناگهان در برابرش دورنماهای بیکرانی باز می شوند، ولی صدها سال بایست تا مندلیف، «تکه ها»یی را که جهان و گیتی از آنها ساخته شده اند به نظام درآورد، و تا اینکه پاولف بررسی «جاویدان» آدمی را آغاز کند. لیس الانسان الا ما سعی

در سده گذشته، ساختمان زیست شناسی، دانشی که به نوبه خود کاملاً توصیفی بود، می توانست تقریباً پایان یافته مشاهده شود. تقریباً آنچه که روی کره زمین زیست می کند، شنا می کند، می پرد، می دود، می خزد مشخص گشته در سیاهه گسترده ای شماره گذاری شده بودند.

و با وجود این هنوز هم پاسخ زیادی از پرسشها واژگون مانده اند، به جا می ماند سازوکار اندامهایی شناخته شوند که به یاری آنها، موجودهای زنده نه تنها لمس می کنند، بو می کشند و ظاهراً محیط زیست را می بینند و می شنوند، بلکه باز هم از وجود یک خطر، یک دشمن یا طعمه آگاه می شوند. زیست شناسی برای درک کار این دستگاهها ناتوان بود، تنها به بیان آنها اکتفا می کرد. نادانی بیشتر وقتها احساسی پدید می آورد که بیشتر دانستن بیهوده است.

 تاریخ تازه فیزیک از آن مثالی بدست می دهد. اسحق نیوتن، مردی که تمام فیزیک زمان خود را می شناخت، می گفت: «نمی دانم مردم چگونه مرا می بینند، ولی من شخصاً خود را چون کودکی می پندارم که در کنار دریا بازی می کند و گاهگاهی به وسیله بازیافته های کوچکی مانند این سنگریزه ها با نرمی شگرف و یا صدفهای قشنگ خویش را سرگرم می سازد، در صورتی که در برابر من اقیانوس پهناور کاملاً دست نخورده ای می گسترد». و با وجود این پس از نیوتن برای فیزیکدانان بسیاری اتفاق می افتاد بپندارند که دانش انها پایان یافته است. این اندیشه با چشمگیری ویژه ای در اعلامی که به وسیله «لُرد کلون» در آغاز سده بیستم صورت گرفت تفهیم گشته است. بنای فیزیک ساخته شده است. آیندگان ما برای ورزیده شدن کاری جز بستن سوراخها و انجام خرده کاریهای تکمیلی ندارند.

چند سالی پس از این اعلام افتخارآمیز، ساختمان فیزیک کلاسیک سست شد ومشاهده گشت که این ساختمان در واقع جز یکی از بامهای ساختمان شهرک فیزیک کنونی را نمی سازد و بسیار مانده است تا ساختمان پایان پذیرد. زیست شناسی مدتهاست که در یک وضعیت همانندی پیدا شده است. با احتیاط از گفتن آنچه که نمی شناختند پرهیز می کردند و دانش به گونه کوهی از توصیفها، اطلسها، فهرستهای مرتب و آمارها دگرگون می شد.

فیزیک در کنار خویش تکامل واقعی را دنبال می کرد. دانشمندان تأیید می کردند دانشی نیست که ریاضی نوین جایش را نگیرد. زایش حساب الکترونیکی را می دیدند. آدمی چشمه و گوشهای ساختگی را به انجام رسانید. ثبت استعلامی را روی یک نوارمغناطیسی فرا گرفت.ساختن دستگاههای دقیق ارتباط دور اندازه گیری و نشانه گذاری را انجام داد.

 بعد دچارگونه ای بحران شد. مهندسان درصدد برآمدند بگویند دستگاههای برقی که در روی زمین، در اب و هوا کار می کنند دیگر جوابگوی نیازمندیهایشان نیستند. دستگاههای بکاررفته پزشکی وزمین شناسی، هوانوردی و دریانوردی، شیمی و اخترشناسی موجب اشتباههای زیادی می شوند.

 از اعتمادپذیری کم از بهم پیچیدگی بی اندازه، دست وپا گیری اغراق امیز و شدت تأثیر ناکامی گفتگو بود. در بهسازی دستگاهها به منظور بالا بردن نیروی آنها کوشش می کردند در حالیکه به موازات انها پیچیدگی ها آغاز می شدند ولی حل آن موضوع دیگری بود. مقصود کشف راههای کاملاً تازه ای بود، زیرا هیچکس دیگر اندیشه ای که با مخیله آفریننده ای توانسته باشد به پایان طومارش برسد قبول نداشت. آنها در گفت و شنودهایی که گسترش می یافتند تکنسین های دستگاههای دقیق بلکه همچنین مهندسان هوانوردی وکشتی سازی سهیم شدند. از سازوکارهای کاملاً آماده تنها گیری می گیرند و آنها را علمی می ساختند.

فیزیکدانان،زیست شناسان، ریاضیدانان، مهندسان تنها آمده اندتا لزوم و امکان کاری را احساس کنند، تنها مقصود علم مهندسی نیست نیز مقصود یافتن اندیشه هایی است که اجازه ساختن  سازوکارهای گوناگون تر را میدهند که نخستین الگوهای زنده آنها  سده ها در همجواری ادمی زیست می کنند، بلکه کنشی است که تا به حال به صورت یک چیستان کلی خوابیده است

آیا عشق  فریب است؟

ملت عشق از همه دین‌ها جداست                                         عاشقان را مذهب و ملت خداست

                                                  «مثنوی، دفتر اول»

عشق انواع گوناگونی دارد:

عشق والدین، عشق فرزندی، عشق اتکایی، عشق خودشیفته، عشق احساساتی، عشق به خود، عشق به خدا، عشق برای گروه، عشق به مکتب و یا مملکت.

یکی  از محققان می‌گوید: عشق یک مفهوم تک بعدی نیست و با توجه به کیفیت روابط می‌توان گونه‌های مختلفی را برای آن قایل شد.

‌طبقه‌بندی عشق:

1- عشق به خدا: یا عشق دینی که در آن خدا به منزله برترین ارزش و مطلوب‌ترین خیر است.

2- عشق‌های واقعی: نخستین شرط خوشبختی در عشق این است که از آغاز بین شرکای عشق هماهنگی جسمی و روحی وجود داشته باشد. هنگامی که این هماهنگی وجود نداشته باشد حتمی است که عشق بیشتر از خوشبختی، موجب بدبختی ما خواهد شد.

3- عشق‌های کاذب: گاهی مواقع حس حقارت و خودبینی و خودخواهی افراد حتی به طور ناخودآگاه در قالب عشق و عواطف تجلی می‌کند و تنها این عشق‌های کاذب‌اند که درون‌شان پر از کینه و خودخواهی است.

4- عشق افسانه‌ای: حالتی است که «پاول هاک» آن را به درستی به عنوان یک تشخیص روان‌پزشکی در نظر می‌گیرد. حالتی که فرد در آن به ترویج روش‌هایی از عشق‌ورزی روی می‌آورد که هدف آن تسخیر معشوق است.

5- عشق احساساتی: اساس این نوع عشق در این حقیقت نهفته است که عشق فقط در خیال وجود دارد، نه در عالم واقع که مشهود و محسوس است. رایج‌ترین نوع این عشق را در کسانی می‌توان دید که از مصرف‌کنندگان فیلم‌های سینمایی، دوستداران داستان‌های عاشقانه مجلات و آوازهای عاشقانه هستند و به واسطه ی آنها، لذت می‌برند.

در زندگی جوامع امروزی که یکی از باز ماندن در خمیردندان می‌نالد، دیگری از افتادن موهای ریش دیگری در دستشویی شکوه می‌کند، حفظ عشق چقدر دشوار و حتی گاهی غیرممکن است!!!

در زندگی روزمره، در عادات فردی و در سلیقه‌های شخصی این نوع طرز برخوردها می‌تواند برای طرفین تنش و حتی کشمکش به ارمغان بیاورد و نه عشق رمانتیک.

برخی مولفان باور ندارند که عشق بتواند با گذشت زمان دوام داشته باشد، چون در زندگی، لحظه‌هایی پیش می‌آید که بین معشوق خیالی و معشوق واقعی جدایی می‌افتد و عاشق به تدریج از معشوق ناراضی می‌شود. این حالت الزاما به تغییر شکل معشوق مربوط نمی‌شود، بلکه احتمال زیاد دارد که از درک بهتر واقعیت معشوق نشات بگیرد.

با تمام این تعاریف و توصیف‌ها آیا می‌توان از عشق صحبت کرد و یا آن را مورد بررسی قرار داد؟؟؟

 مولوی معتقد است که نمی‌توان به این مقوله دست یافت و اسرار آن را آشکار کرد.

در نگنجد عشق در گفت و شنود                      عشق دریایی‌ست، قعرش ناپدید

قطره‌های بحر را نتوان شمرد                      هفت دریا پیش آن بحری‌ست خرد

                                                                                      «مثنوی، دفتر پنجم»

بنابراین عقل در مقام شرح عشق، عاجز است. اگر چه تفسیرهای عقل می‌تواند تا اندازه‌ای روشنگر باشد ولی عشق بی‌زبان، شفاف‌تر و گویاتر است.

گرچه تفسیر زبان روشنگر است                        لیک عشق بی‌زبان و روشن‌تر است 

چون قلم اندر نوشتن می‌شتافت                            چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت